Kürtlerin ve Türklerin tayin edici ittifakı

Peygamberimiz, ilk olarak peygamberliğini ilan etmek isterken yakın akrabalarına evinde bir ziyafet verir. Kendisine yardımcı olmaları durumunda dünya ve ahirette kavuşacakları nimetleri anlatır ve sonunda “İçinizden kim benim yardımcım olacak?” diye sorar. Henüz ilk gençlik yıllarındaki Ali kalkar ve “Ben olacağım!” der. Bir Batılı yazar “O küçük el o büyük eli tuttu ve dünyanın kaderi değişti.” diye anlatıyor bu hadiseyi. 

 

Teşbihte hata olmaz, ama ben tarihin akışı içinde Kürtlerin ve Türklerin ittifaklarının yukarıdaki örnek düzeyinde olmasa da hep tayin edici olduğunu düşünüyorum. Ne zaman el ele vermişse bu iki millet, bölgenin kaderi değişmiştir.

 

Kürdün dostu Türktür 

 

Türkler buralara gelmeden önce Kürtler Araplar ve İranlılar arasında dağlara sığınmış bir halk olarak yaşamını sürdürüyordu. İslam’ın özgürlük mesajı, Emeviler ve sonrakiler tarafından bir zulüm cenderesine dönüştürülmüştü. Şuubilik akımları İslam’ın özgürlük mesajını ırkçı bir manifestoya dönüştürmüştü. Arapların gözünde Müslüman da olsa Arap olmayanlar mevali yani köleydi. Farslar kadim ve köklü kültür ve medeniyetleriyle İslam kılıklı Emevi Arap ırkçılığına karşı koyabiliyordu. Ama Kürtlerin iki topluluk arasında bir eşik mesabesindeki dağlık yurtlarında fiziki direnişten başka yapacak bir şeyleri yoktu. Düz ovada Kürtler için hayat bir zindandı. “Kürdün dostu Kürdün dağlarıdır” sözü ta o zamanlardan beri kullanılıyor olsa gerektir.

 

Sonra Türkler geldi. Eğersiz atların sırtında dal kılıç gelen bu taze müminlerin hasbiliği Kürtleri cezp etti. İranlılar onları da küçük görüyordu. “Torkî rûzî...” (Türkün biri bir gün...) diye başlayan fıkralar üretilmişti bu zamanlara kadar gelen. Kendi ‘iki yüzlü bedeviliklerini unutmuş görünen’ ve aşağılamak maksadıyla Kürtlere ‘Farsların bedevileri’ diyen, Emevi ırkçılığıyla zehirlenmiş Arapların gözünde Türkler de mevaliydi. Köle yani. “Türklerin Faziletleri” diye kitaplar yazılıyordu, ama nasıl muti köleler, nasıl becerikli askerler oldukları falan anlatılıyordu. Kürtlerle bir kader birliktelikleri vardı anlayacağınız. İki millet de bunun farkındaydı. 

 

Malazgirt ve Çaldıran

 

Moğol istilaları, Haçlı Seferleri derken Kürtlerin ve Türklerin kaderi fiili olarak önce Malazgirt’te kesişti. El ele verdiler ve Anadolu’nun bin yıllık kaderini tayin ettiler. Ümmetin mefahiri bir ittifakları daha var ki resmen tarihin seyrini değiştirdiler. Türkmen Nureddin Zengi ile Kürt Selahaddin Eyyyübi’nin ittifakını ve bunun neticesinde Kudüs’ün Haçlılardan alınışını kast ediyorum.