Sinem Kobal: İki yıl kendimi dinledim

Son dönemde komedi ve şehirli gençlik filmlerinin aranan yüzü olan Kobal, iki yıl aradan sonra ‘Gönül İşleri’ dizisiyle ekrana dönüyor.

 

‘All’ dergisinin ekim sayısına konuşan genç oyuncu, kendi gönül işlerine girmeden ‘Gönül İşleri’ dizisini anlattı.

 

Kobal’ın açıklamalarından satır araları şöyle:

 

HEYECANLANDIM

 

Son iki yıldır dizi temposuna girmediğim için kendime vakit ayırabildiğim bir dönem geçirdim; iyi de oldu. 11 sene aralıksız çalıştım. O yüzden bir süre kendimi dinlemem, biriktirmem gerekiyordu. Yaptım ve şimdi öğrendiklerimi, biriktirdiklerimi yansıtmak için sabırsızlanıyorum. Bu sene yeni dizi ‘Gönül İşleri’yle eski düzenime geri dönüyorum. Adım ‘Sevda’. Çocukluğumdan beri alışık olduğum bir tempo aslında. Senaryoyu, karakterimi çok sevdiğim için çok güzel olsun istiyorum.

 

Uzun zaman sonra ilk kez bir senaryo okurken çok heyecanlandım. Farklı bir karakter; bugüne kadar canlandırdıklarıma benzemiyor. Beni içine çekti, iyi hissettirdi. Yönetmenin Türkan Derya olması güven verdi. Gerçekten bir ekip işi bu. Arkasında çok büyük bir emek var.

 

SON KARAR BENİMDİR

 

Dayatmaları hiç sevmem. ‘Bunu yapmalısın’ denildiği zaman bende şalter kapanıyor. Genelde empati kurmaya çalışan biri olduğum için karşımdakinden de aynı şeyi bekliyorum. Son kararı kendim vermek isterim.

 

Hayatı ciddiye alıyorum ama o kadar da önemsemiyorum. Hayata pozitif yanlarından bakmaya çalışıp her şeyi akışına bırakıyorum. Şimdinin hakkını vermeye çalışıyorum.

 

EVDEKİ BAYRAMLAR...

 

Bizim evde bayramlar ziyaretlerle başlıyor, uzun yemeklerle sürüyor. Eskiden hediye koparmak için erkek kardeşim elimi öperdi. Şimdi büyüdü, ‘Bayramda ne istersin?’ diye soruyor. Çok hoşuma gidiyor.

 

ANI, YARINA BIRAKMIYORUM

Si­nem Ko­bal: “Ben hep neyi ne kadar yapabileceğimi merak edip, onun üzerine gidiyorum. ‘Bu karakter oldu. İşte bu’ gibi bir şey olmaz. Hayat çok hızlı ilerliyor, hızlı gelişiyoruz. Bunun bir sonu yok. Her zaman başarının o ana ait kaldığını düşünüyorum. Yarına taşıya-mıyorsun o anı. Çok çalışmak gerekiyor, bu yüzden. Her meslekte olduğu gibi bizim mesleğimizde de durum böyle.”

ANNEM HEP YANIMDA OLDU

Si­nem Ko­bal: “Önceleri an­nem ve ba­bam oyun­cu ol­ma­mı is­te­me­di. Mes­le­ğe kar­şı ol­duk­la­rı için de­ğil, ‘Da­dı­’ di­zi­sin­de oy­na­dı­ğım­da he­nüz 13 ya­şın­da­yım. Şim­di on­la­ra hak ve­ri­yo­rum. Ben de ço­cu­ğum ol­sa ay­nı şe­kil­de dü­şü­ne­bi­li­rim. Be­nim za­rar gör­me­mi en­gel­le­me­ye ça­lı­şı­yor­lar­dı, ko­ru­nak­lı tut­tu­lar be­ni. Ben 17-18 ya­şı­na ge­le­ne ka­dar an­nem hep ya­nım­day­dı. Son­ra­sın­da da oyun­cu­lu­ğu mes­lek ola­rak seç­ti­ğim za­man des­tek­le­di­ler za­ten.”